MYLOGO

Een tijdje geleden heb ik dit schilderij van Herman Brood gescoord in een kringloopwinkel.  Een mooi kunstwerk van een stel in een innige, passievolle omhelzing. Of toch niet?  Hij pakt haar beet van achteren. Hij geniet zichtbaar van het contact. Haar lichaamstaal en mimiek vertellen echter een dubieus verhaal. Haar mondhoeken wijzen naar beneden. En wat doen haar handen nou precies? Trekken ze hem dichterbij of proberen ze hem juist tegen te houden? Aan Herman kunnen we het helaas niet meer vragen. Een grijs gebied dus.

Ik ben gefascineerd door grijze gebieden.

Dit is where the shit happens. Waar het misgaat. Waar de vraag ontstaat: Ben ik nou gek of…? Iedereen is bekend met dit gebied. Wij zitten er met zijn allen vaker in dan dat we beseffen. Dit is waar we dingen op hun beloop laten.  Zonder een duidelijk standpunt of toestemming. Hopend of aannemend dat de ander het vast wel ok vindt of begrijpt. Dit is waar we niet doorvragen maar aannemen dat iemands stilte automatisch JA betekent. Vaak gaat het gelukkig goed, maar vaak genoeg niet.

Iedereen heeft zich weleens schuldig gemaakt aan het eigen voordeel doen binnen een grijs gebied omdat het hem/haar beter uitkwam. Omdat je echt graag je zin wilde krijgen. Je voelde heus wel de weerstand van de ander, je merkte de aarzeling, het ontbreken van een volmondig ja; maar je deed alsof je niets merkte. Je oefende net iets te veel druk uit, hoorde in de gestotter van de ander net alleen de dingen die je wilde horen. Dit noemen we ook ‘een voet tussen de deur zetten’ of de ander “overhalen” om te doen wat wij willen.

Het grijs gebied is waar degene -  die minder goed gebekt is, die minder macht heeft of minder goed voor zichzelf kan opkomen overgaat op ”het over je heen laten komen”. In deze toestand zeg je geen duidelijke Ja of Nee. Misschien omdat je het niet durft, omdat je je schaamt, geen gedoe  wil veroorzaken, niet onbeleefd of ondankbaar wil overkomen, niet goed weet wat je wil, of gewoon niet de ruimte of de tijd neemt (of krijgt) om jouw Ja of Nee goed te onderschrijven. Misschien zeg je geen duidelijke Ja of Nee omdat het je zo overvalt dat je dichtslaat.

Het nare van grijze gebieden is dat ze meestal een ravage aan twijfels, schuld, ontreddering (zelf)verwijt, frustratie en machteloosheid achterlaten.

Grijze gebieden bestrijd je met integriteit, helderheid, eerlijkheid en duidelijkheid.

Waar consent aanwezig is, is er weinig ruimte voor grijze gebieden. Consent is een bewuste, immer actieve overeenkomst die bestaat uit 4 belangrijke, kwadranten: geven, nemen, toestaan en ontvangen. Deze aspecten kun je verdelen in actieve en passieve acties. Actief: Geven en Nemen. Passief: Ontvangen en Toestaan. De kwadranten hebben hun schaduwkanten. In het echte leven loopt alles door elkaar en wij hebben vooral  te maken met de schaduwkanten dan met de kwadranten zelf; omdat wij ons dit hebben aangeleerd als overlevingsmechanismen.

Wie niet op gezonde wijze kan Nemen bijvoorbeeld, doet aan stelen, manipulatie, graaien, pesten en onderdrukken. Wie niet kan Ontvangen heeft een pantser om zich heen en kan zich moeilijk verbinden/hechten aan een ander. Tijdens een consent culture training, worden alle kwadranten onder de loep genomen en specifiek belicht. Opdat onze interacties guller en eerlijker zullen verlopen; want met een duidelijke NEE of een hartstochtelijke JA weet je precies waar je aan toe bent. Hoe fijn is dat?