MYLOGO

“Why do you take by force, that which you could obtain by love?” ~Chief Powhatan

Het was een post van een onbekende op LinkedIn. Het ging over een fondsenwerving voor een goed doel. Niets mis mee. Een connectie van mij had het gedeeld. Ik Like-te het en prompt kreeg ik van de eigenaar van de post een connectieverzoek. Het zag er bonafide uit dus ik accepteerde. Werkelijk waar, nog geen 2 minuten later kreeg ik van mijn kersverse connectie een standaard onpersoonlijk bericht over dezelfde post met een verzoek om te steunen, doneren en delen. 

Getsie. Die laat er ook geen gras over groeien, dacht ik. 

Ik krijg er een beetje een vieze smaak van in mijn mond. Ik wil iedereen graag helpen en draag ieder zeker een warm hart toe, maar dit is wel erg kort door de bocht. Ik besluit om het even te laten rusten. De volgende ochtend ligt er wederom een bericht van dezelfde persoon op me te wachten. Een bericht bestaande enkel uit emoji’s, mij aansporend om het eerste bericht te delen.

Ik besluit om het niet te doen. Ik schrijf terug, vriendelijk en netjes en leg uit dat het me, tot mijn spijt overduidelijk is geworden dat het connectieverzoek niet ging om elkaars netwerk te verrijken, kennis te delen of überhaupt een wederzijdse interesse. Voor deze persoon was ik slechts een gebruiksvoorwerp; een amplifier. Waar het deze persoon om ging, was slechts om mij als gereedschap te gebruiken om de eigen doelen te bereiken. En hier pas ik voor. Hoe nobel het doel ook is, zo ga je niet met mensen om. Want het doel heiligt de middelen niet. Van een reply op mijn bericht ontbreekt nog ieder spoor. Dít is nou een mooi voorbeeld van: hoe-gooi-ik-mijn-glazen-in-2.0.

Want: “Why do you take by force, that which you could obtain by love?”